به گزارش مجله خبری نگار، نسلی که در سایه سختترین تحریمها پیشرفتهترین موشکها را میسازد، موشکهایی که با نوای حیدر حیدر آوار میشوند روی سر ظالم و همه معادلات خاورمیانه را در چشم برهم زدنی تغییر میدهد. این رسم مجاهدان است.
این گزارش قرار نیست ابعاد پاسخ ایران به تعرض رژیم صهیونیستی را بررسی کند. بلکه بهانهای است برای باز کردن فصلی مهم در تربیت فرزندان که شاید از نگاه برخی پدران و مادران دور مانده باشد. اینکه چطور به فرزندانمان یاد بدهیم زیربار ظلم نروند؟ چه کنیم تا بچه هایمان ظلم ستیز شوند؟
این روزها دفاع مشروع و قدرتمندانه ایران در برابر رژیم صهیونیستی را تبدیل کنید به یک قصه کودکانه تا بچههایتان یاد بگیرند راه و رسم ظلم ستیزی را. این گزارش یادآور مهارتهای مهمی برای تربیت یک نسل مجاهد است که روانشناس دینی و مدیر موسسه تربیت بنیادی محمد مهدی الهی منش آن را مرور میکند.
هر چقدر هم که کتاب بخوانیم و اصول و قواعد روانشناسی یاد بگیریم، دست آخر این خصلت بچه هاست که آن چیزی میشوند که ما هستیم. با چشم میآموزند تا کلام. دیدن پدری که همیشه در برخوردهایش چه در جمع فامیل چه درمیان دوست و آشنا هم جانب انصاف را رعایت کرده هم زیربارظلم نرفته، پایههای ظلم ستیزی را دربچهها ایجاد میکند. کارشناس تربیت دینی الهی منش به پدران ومادران توصیه میکند که در جمعهای مختلف همیشه از مظلوم دفاع کنند و زیربار ظلم نروند. بدون ترس بایستند در برابر کسی که حرف زور میزند. برایتان مهم نباشد که طرف زورگو کیست؟ اگر کل فامیل هم با او رودروایسی داشتند شما با اقتدار دربرابر او از حق دفاع کنید. با این دست فرمان است که ما فرزندانمان در بزرگسالی منفعل نمیشوند.
پدری که در خانه به همسر و بچه هایش ظلم میکند و زور میگوید، نمیتواند توقع کند فرزندانش در آینده ظالم نشوند و زیر بار ظلم نروند. مراقب رفتارهای ریز و درشتمان باشیم. گاهی پدر همه نظراتش را به اهل خانه تحمیل میکند. از مهمانی رفتن تا تحمیل ساعت خواب و بیداری. یک کلام به قول کارشناس تربیت دینی؛ فرعون خانهات نباش! تا فرعون تربیتی نکنی
مدرسه و محیطی که تعداد زیادی از بچهها در آن دور هم جمع میشوند، بهترین محیط است برای پرورش روحیه ظلم ستیزی. به شرطی که مهارت این ظلم ستیزی را به فرزندانمان یاد دهیم. به بچهها یاد بدهیم اجازه ندهند جای مظلوم و ظالم عوض شود. چطور و چرایش را الهی منش میگوید: «بچهها از همان کودکی نباید شاهد ظلم باشند و سکوت کنند. مثلا در مدرسه ببینند کسی دوستشان را مسخره میکند یا خوراکی کودک دیگر را به زور و اجبار میگیرد، به کودکمان یاد بدهیم تماشاچی نباشد و با اقتدار و بدون خشم جلوی ظالم بایستد. یا اگر کسی بخواهد اسباب بازیشان را به زور بگیرد، قاطعانه و جراتمندانه رفتار کنند در عین اینکه بخشنده باشند.»
پدر و مادر عزیز دعوا همیشه هم بد نیست. شاید با شنیدن این جمله تعجب کنید، اما توضیحات الهی منش ماجرا را برایتان روشن میکند؛ «واکنش پدر و مادرها در برابر دعوای احتمالی فرزندشان با بچههای دیگر چیست؟ قطعا با گفتن این جملات که دعوا بد است، دعوا نکنید، آنها را متوقف میکنند، در حالی که دعوا بروز قوه خشم و غضب در انسان است. قوه غضببیه در انسان برای مواجهه او با دشمن و دفاع از حریم خودش و ناموسش است. والدین نباید این قوه را سرکوب کنند بلکه باید به آن جهت بدهند تا در مسیر درست بروز و ظهور پیدا کند. اگر ما همیشه به فرزندمان گفتیم دعوا بد است و متوقفش کردیم پس کجا باید روحیه شجاعت و مبارزه را یاد بگیرد؟
دفاع از خود، شجاعت، تقویت روحیه مبارزه و مقاومت از محاسن دعوای بچهها با هم است. به شرطی که به کودکانمان یاد بدهیم با برادر یا خواهرش یا دوستش نباید دعوا کند، اما اگر جایی کسی به او زور گفت یا ظلم کرد باید او را متوقف کند و اگر لازم بود دعوا هم بکند.»
در تاریخ نقل شده که امام حسن (ع) و امام حسین (ع) به هنگام کودکی هر وقت با هم کشتی میگرفتند امام علی (ع) و پیامبر (ص) با ذوق و علاقه تشویقشان میکردند که فلسفه و حکمتی بود در این تشویقهای پدرانه.
روانشناس و کارشناس تربیت دینی این روایت از کودکیهای حسینین (ع) را با یک هدف ذکر میکند و آن یادآوری این نکته است که کودک باید بازیهایی انجام دهد که روحیه شجاعت در وجود او تقویت شود. الهی منش میگوید: «ملتی که دشمنان قسم خورده دارد فرزندانش از همان کودکی باید آماده جهاد باشند که رشتههایی مثل کشتی یا رشتههای رزمی، تیراندازی، کوهنوردی یا صخره نوردی این روحیه را در بچهها پرورش میدهد.
ملتی که اهداف بلندی دارد و در برابر او دشمنان قسم خورده وجود دارد فرزندانش باید از همان کودکی آماده جهاد باشند. بعضی رشتههای ورزشی مثل کشتی و رشتههای رزمی و تیراندازی یا کوهنوردی و صخره نوردی این روحیه را به خوبی پرورش میدهند.»
اگر یک روز دیدید که فرزندتان بر ترس هایش غلبه کرد و دوچرخه سوار شد، اگر دیدید یک روز کودکتان جسارت به خرج داد و برای گرفتن حق دوستش یا خواهرش وارد عمل شد حتما تشویقش کنید. الهی منش با ذکر این مثالها تاثیر قاعده تشویق بر فرزندان را مرور میکند و میگوید: «هر رفتار کودک که تشویق شود هم تقویت میشود هم تکرار و هر رفتاری را که پدر و مادر ندیده بگیرند در کودک کمرنگ میشود.»
مشارکت دادن فرزندان در فعالیتهای اجتماعی یکی دیگر از راهکارهای تقویت روحیه استکبارستیزی و ظلم ستیزی در کودکان است. راهپیمایی قدس میروید فرزندانتان با خودتان همراه کنید. از آنها بخواهید شعارها را با شما تکرار کنند. در شادی پس از حمله ایران به سرزمین اشغالی کودکان را شریک کنید. این توصیه آخر الهی منش برای تقویت روحیه ظلم ستیزی در کودکان است.